نژاد ژرمن شپرد

تاریخچه:
در بین سگ‌های قدیمی گله و مزارع و همچنین از جمله ملازمان و همراهان انسان طی قرون گذشته این نژاد توسعه بسیار زیادی یافته است. ژرمن شپرد توانست از سال ١٩١٤ از آلمان به بسیاری از نقاط جهان انتقال یابد.

ژرمن شپرد یکی از نژادهای اصیل آلمانی است که برای اولین بار در سال ١٨٩٩ ثبت گردید. سگی باهوش، شجاع و مناسب برای کارهای مختلف از جمله گله‌داری، نگهبانی، همراه خانواده، و جستجو و نجات است.

ژرمن شپرد در تمام ایام بدلیل رفتار و ساختار بدنی ممتازش در بین سایر نژادها مورد انتخاب قرار گرفته است و حتی ویژگی‌های دفاعی و تربیت‌های اختصاصی آن نیز به معرض قضاوت گذارده می‌شود.


رفتار:
رفتارهای این سگ حاکی از ثبات، وقار، عدم تحریک پذیری و کنترل مناسب بر اعصاب است. به دلیل فعالیت گله‌بانی از تفنگ و تهاجم ترسی ندارد و با وقار لازم مسئولیت نگهبانی اعم از نگهبانی از حیوان یا انسان را به خوبی انجام می‌دهد. عملکرد آن به عنوان یک سگ پلیس و بهره‌گیری از شامه قوی تربیت آن را در این راستا میسر ساخته است. در هدایت و راهنمایی افراد نابینا این سگ هوشیاری و قدرت تمیز خود را به همراه کیفیت مشاهدات و صبر و بردباری به معرض قضاوت می‌گذارد.

همین اعمال و کردار است که سگ‌های ژرمن شپرد را در سراسر جهان مطرح کرده و از آن به عنوان یک سگ خانگی، سگ محافظ و حتی یک دوست، مراقبت و نگهداری به عمل می‌آید. ژرمن شپرد یک جنگجوی پر سر و صدا نیست بلکه سگ بی‌باکی است که در صورت نیاز به یک سگ مهاجم هشدار دهنده و تنبیه کننده مبدل می‌شود. ارتباط این سگ با انسان سطحی نبوده بلکه دوستی آن به نحوی است که با ایجاد آن تا پایان عمر باقی خواهد ماند.

از جنبه بدنی سگ‌های ژرمن شپرد به حدی از توانایی رسیده‌اند که قادر به انجام هر کاری هستند. این سگ عمومأ دارای جثه متوسطی است و وزن آن در حدی است که به خوبی می‌تواند عملکرد گله‌بانی یا سگ پلیس را انجام دهد.

اساسأ ساختار بدنی در این سگ به نحوی اصلاح شده است که قدرت خاصیت ارتجاعی و طول گام‌ها را افزایش دهد. بهترین ژرمن شپرد سگی است که بتواند حداکثر مسافات را با حداقل انرژی بدود. تعادل و هماهنگی گام‌ها به گونه‌ای است که به نظر می‌رسد سگ بدون هیچ تلاش مشهودی به سمت جلو سر می‌خورد. در بررسی حالات این سگ گویی نیرومندی و نجابت، قدرت و چالاکی به صورت توام وجود دارد.


ظاهر کلی:
اولین ویژگی در مورد یک ژرمن شپرد خوب قدرت، چالکی، عضلات مناسب و هوشیاری است. دست‌ها و پاها در تعادل و هماهنگی با یکدیگرند. طول بدن بیشتر از بلندی آن است. بدن عمیق بوده و زوایای آن بیشتر به منحنی شباهت دارد و ویژگی‌های ثانویه جنسی در این نژاد بسیار چشمگیر و بارز هستند. دارای گوش‌های برافراشته و پاهای عقبی کشیده می‌باشد و با کمی دقت می‌توان شیب کمر را نیز مشاهده کرد.


خلق و خو:
اغلب از این سگ به عنوان سگ کاری استفاده می‌شود و این سگ به شجاعت و وفاداری شهرت دارد. سگی است جدی که استعداد خوبی در آموختن دارد. آنها خیلی دوست دارند در کنار اعضای خانواده باشند اما از غریبه‌ها دوری می‌جویند. در کل سگ اجتماع دوستی است و نباید زیاد تنها بماند. سگی است جدی و به نظر می‌رسد مقداری از هوش خود را از انسان به ارث برده است. ژرمن شپرد سگ اجتماع دوستی است و نباید او را برای مدت طولانی تنها گذاشت.

شمه قوی در محافظت و نگهبانی دارد و بهتر است که از سنین پایین به آن آموزش‌های اختصاصی داده شود. او تنها زمانی که لازم است پارس می‌کند و در کل سگ کم پارسی است با حیوانات دیگر کنار می‌آید و با کودکان مهربان است به راحتی می‌توان انها را برای اهداف گوناگون تعلیم داد بیشتر به عنوان سگ گله، راهنمای نابینایان، سگ پلیس و ارتش و نگهبان و ناجی و ... کاربرد دارد.

برای زندگی در آپارتمان مناسب است و در داخل خانه آرام است اما به یک حیاط بزرگ برای فعالیت بدنی نیاز دارد. فعالیت و جست و خیز را دوست دارد و گاهی اوقات به تعلیم علاقه نشان می‌دهد و عاشق مبارزه و کشتی گرفتن است.


رنگ:
رنگ در سگ‌های ژرمن شپرد متفاوت است و تقریبأ اکثر رنگ‌ها قابل قبول هستند، با این وجود رنگ‌های خیلی کم رنگ و پریده و یا سفیذ یکدست قابل قبول نمی‌باشد.


اندازه و وزن:
این نژاد وزنی معادل ٣٠ الی ٤٠ کیلوگرم دارد. مناسب‌ترین ارتفاع در مورد سگ‌های نر در بالاترین قسمت شانه ٦٠ الی ٦٥ سانتی‌متر و در سگ‌های ماده ٥٥ الی ٦٠ سانتی‌متر است. طول بدن ژرمن شپرد بیش از ارتفاع آن است.


مشکلات:
مشکلات باسن و آرنج و بیماری‌های خونی و مشکلات هضم و کوتاه ماندن برخی از اعضا در این نژاد قابل ذکر است. بنابراین قبل خرید توله سگ از سلامت والدین نسبت به این بیماری اطمینان حاصل نمایید.


طول عمر:
نژاد ژرمن شیپرد حدود ١٣ سال عمر می‌کند.


آراستن:

ریزش مو در این نژاد خصوصاً در فصل ریزش مو زیاد می‌باشد . شانه کردن روزانه مناسب است . نباید آنها را زیاد استحمام کرد . شستشوی دو بار در سال کافی است تا از خشک شدن و از بین رفتن روغن طبیعی پوست جلوگیری شود.